ดอกหญ้าผู้ต่ำต้อย ที่ขึ้นอยู่ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ พูดว่า...
“ฉันไม่ได้อยากสูงใหญ่เหมือนเช่นท่าน
ฉัน... ขอเพียงได้อิงแอบ พักพิงใต้ร่มเงาอันเย็นสงบ – จะได้ไหม?”
วัชพืช ขึ้นปกคลุมทั่วพื้นดิน ดอกสีซีดหม่น พูดว่า...
“แม้ดอกไม้ของฉันจะไม่มีสีสัน สวยสด ชวนมอง
ฉัน... ขอเพียงได้เป็นพรมปูพื้นดิน
เพื่อเธอจะได้ไม่เจ็บเท้ายามเธอย่ำลงมา – จะได้ไหม?”
ไม้ใหญ่ที่ผลัดใบและดอกโรยรา เหลือแต่กิ่งก้านเก้กัง พูดว่า...
“แม้ใบเขียวสวย และดอกสีสด ของฉันจะร่วงโรยไปหมด
ฉัน... ขอเพียงได้แผ่กิ่งก้าน เพื่อไม่ให้ท้องฟ้าว่างเกินไป
และเธอจะได้ไม่แสบตา ยามมองขึ้นไปบนท้องฟ้า – จะได้ไหม?”
ดอกหญ้ารังนก โดดเด่นเดียวดาย พูดว่า
“แม้จะมีฉันโดดเดียวดาย ไม่สวยงามเหมือนทุ่งหญ้าทั่วไป
ฉัน... ขอเพียงอยู่ที่นี่ พริ้วไหวไปกับสายลม
เพื่อเธอจะได้เพลิดเพลิน ยามเธอเหม่อมองออกมา – จะได้ไหม?”
ดอกหญ้าเล็กๆ บอกกับผีเสื้อผู้สง่างามว่า
“แม้ฉันจะเป็นเพียงดอกหญ้าเล็กๆ ไม่หอมหวล และสวยงามเหมือนไม้ดอกทั่วไป
ฉัน... ขอเพียงให้คุณได้พักพิง ยามไม่มีที่ใดให้พักพิง
แต่อย่าจากไป เหมือนฉันไม่มีความหมายอะไร – จะได้ไหม?”
แมลงปอยักษ์ โฉบลงเกาะเกี่ยว เพียงปลายใบไม้ พูดว่า...
“ฉัน... ขอเพียงเฝ้ามองดูห่างๆ แบบนี้ คอยคิดถึง และเป็นห่วงเธอ
ในยามที่เธอตื่น และทุกคืนที่เธอหลับใหล – จะได้ไหม?”
จอกแหน ในคลองคู พูดว่า...
“แม้ไม่สง่างามดุจดอกบัว ราชินีแห่งไม้น้ำ
ฉัน... ขอเพียงลอยวนอยู่ใกล้ๆ ส่งแสงเรืองรองล้อแสงแดด
เหมือนแสงสีสาดส่อง ให้เธอได้สดใสในวันเปลี่ยวเหงา – จะได้ไหม?
ดอกหญ้าเดียวดาย คล้ายหญิงเปล่าเปลี่ยว
คิดถึงรักเดียว ยิ่งเปลี่ยวเหงาใจ
ค่ำคืนไหนไหน รักไปห่างไกล
เจ็บช้ำในใจ หัวใจ ไม่ได้คืน....
ก็แค่อีกหนึ่งวันที่ท้อใจ
คล้ายๆ จะมาขอกำลังใจซะงั้น
- - - - - -
สวัสดีค่ะ
ขอให้ทุกๆ คนมีความสุข ไม่เหนื่อย ไม่ท้อ
มีชีวิต ที่สดใส
สนุกกับชีวิต ได้ในทุกๆ วันนะคะ
เรื่องและภาพโดย i_namm
www.goodysite.com
สิ่งที่ก่อให้ทุกข์ใจ ก็ทิ้งไปบ้าง จะถือไว้ จะเก็บไว้ให้ทุกข์ใจอยู่ทำไม